Met een verlangen naar de bergen naar de Wilde Kaiser

Onze gastblogger Jules is trailrunner, outdoorliefhebber en foodie. Ze brengt veel tijd door in de bergen en neemt graag zelfgemaakte snacks en lekkernijen mee. Deze week gingen ze naar de Happy Place. Maar waar is het, deze gelukkige plek? Wij hopen dat je veel leesplezier zult beleven!

Een magische reis verteld door Jules:

Is er een plek waar je altijd naartoe gaat? Ik kan heel duidelijk voor mezelf zeggen: nee. Er is niet ÉÉN bestemming, maar ik bezoek veel bestemmingen vaker. Ik kan mijn verlangen dus niet naar één locatie lokaliseren. Je vindt het in de natuur in het algemeen en in de bergen in het bijzonder. De bergen zijn mijn toevluchtsoord om te ontsnappen aan de drukte van de stad, de digitale waanzin en vooral het lawaai. Dit klinkt in eerste instantie misschien wat afgezaagd, maar de bergen stralen een hemelse rust uit die op mij een positief effect heeft en tegelijkertijd kracht en ontspanning geeft. Daarom blijf ik steeds opnieuw en vooral zo vaak mogelijk naar deze gelukkige plek "berg" zoeken.

Het regent: wat mooi...

Deze week vond ik mijn gelukkige plek “berg” aan de Wilder Kaiser. De weersvoorspellingen waren slecht, er werd veel regen gerapporteerd. Hoe dan ook, ik kan met een regenjas van de bergen genieten. Ik hou van het zogenaamd slechte weer, vooral 's ochtends, wanneer de mist in de vallei hangt en een mystieke sfeer oproept. Doordeweeks als het regent, zijn veel hutten niet open, dus heb ik in München mijn wandelbenodigdheden voorbereid. Mijn keuze viel op het vegan noten-bananenbrood . Waarom? De klaproosbanaan is mijn favoriete variant van 3Bears en na een paar jaar in Melbourne, waar bananenbrood met gezouten boter (ja, bij voorkeur geroosterd) mijn standaardontbijt was, ben ik altijd op zoek naar nieuwe en nog lekkerdere recepten. De gedroogde stukjes banaan in de heerlijke variant 3Bears Poppy Banana Porridge geven het brood een bijzonder bananen-karamelnoot.

Daar gaan we: op naar de Veil-waterval

Toen ik bij de Wilder Kaiser aankwam, besloot ik een wandeling te maken die mij meerdere keren was aanbevolen. Verschillende paden leiden naar de Schleier-waterval . Ik begon op de wandelparkeerplaats Hüttling. Ik nam de directe route via de bosweg (pad nr. 818). Langs het pad groeiden bosbessen- en bramenstruiken. Heerlijk, ik hou van bessen en er waren er zoveel al rijp. Natuurlijk kon ik niet zomaar werkeloos langslopen en ijverig spullen verzamelen. Let op: goed wassen vanwege de vossenlintworm.

Ik vervolgde het korte pad rechtstreeks naar de Schleier-waterval. Omdat het nat en glad was, was het dwarspad langs de rotswand helaas uitgesloten. Dit onbeveiligde pad, dat sinds half augustus weer open is (pad nr. 822), vereist zekerheid en geen hoogtevrees. Als het weer beter is, kun je het Tauernblick Panorama-circuit inclusief de route lopen. Met 13,3 km en 880 meter hoogte biedt het een fantastisch uitzicht en gaat het niet alleen langs de Schleier-waterval, maar ook langs het bergbeklimmersgraf en de bergbeklimmerskapel. Niettemin is het hoogtepunt van de tour de Veil-waterval, die als een sluier vanaf een hoogte van 60 meter van de rotswand naar beneden valt. De perfecte plek om even te pauzeren en te genieten van het natuurspektakel.

Vrede versus actie: Met uitzicht op de vallei en de rots

De Schleierwasserfall is een prachtig natuurspektakel en vooral een eldorado voor klimmers. De routes beginnen op moeilijkheidsgraad 7 en gaan tot niveau 11. In totaal kun je op bijna 150 routes echt stoom afblazen. WAUW. Ik ben geen klimmer, dus ik zat comfortabel op een richel en wisselde tussen het genieten van het uitzicht op de vallei en het kijken naar de klimmers vanaf duizelingwekkende hoogten. Er was ook het veganistische notenbananenbrood . Hmmm, dat was lekker en gaf energie... Walnoten hebben een behoorlijk vet- en caloriegehalte en zijn, net als bananen, een geweldige energiebron. Dankzij de hoeveelheid koolhydraten is bananenbrood perfect voor wandeltochten in het bijzonder en duursporten in het algemeen. Ook neem ik graag bananenbrood mee tijdens het trailrunnen omdat het zeer verteerbaar is. Dankzij de stevige maar sappige consistentie is het bovendien gemakkelijk te transporteren en verkruimelt het niet. Bovenal is het lang houdbaar en smaakt het zelfs na een paar dagen nog steeds lekker.

Toen het weer in de bergen gebeurde, stopte de regen plotseling en scheen de zon een kwartier lang. Het panorama werd mij dus in zijn zonnige versie getoond. Het is hier prachtig. Via een ander wandelpad (pad nr. 817) gingen we terug langs de Stiegenbach.

 

Schleierwasserfall, een plaats van verlangen: ik kom terug

Ik was voor het eerst bij de Schleierwasserfall en voeg hierbij weer een plek toe aan mijn lijst met gelukkige plekken “berg”. Het is zeker niet de laatste keer dat ik hier ben en de volgende reis naar de Wilder Kaiser staat al gepland. Niet elke bergtocht hoeft een geforceerde mars of een veeleisende trailrun te zijn. Het zijn vaak de kleine en ontspannende tochten die de meeste kracht en energie opleveren. Ik kan de route naar de Schleierwaterval alleen maar aanbevelen en hoop dat je snel weer je eigen gelukkige plek bezoekt. Maar waar je ook heen gaat, neem zeker het bananenbrood mee :)

 Liefs, Jules

Over de gastauteur